Wat in eerste instantie een groepsreis, georganiseerd door WeTravel2 zou worden, werd een reisje met goeie vriendin Lia onder ons tweetjes, ook door dit reisbureau geregeld.
Tijdens de cruise naar de Caraïben die we samen maakten was ik verkocht aan deze eilanden, omwille van de sfeer, de hartelijkheid van de mensen daar in ’t algemeen en vooral dan ook om het lekker warme klimaat waar mijn lijfje in de wintermaanden zo nood aan heeft.
Heenreis
Woensdag in de late namiddag vertrokken we richting hotel de Beurs in Hoofddorp, op nog geen 10 km van de luchthaven in Schiphol, waar we onze chauffeurs Carine en Joshi trakteerden op een lekkere avondmaaltijd. Voor 78€ sliepen we in een ruime kamer. Het hotel heeft geen rolstoel-aangepaste kamer maar deze was erg ruim zodat manoeuvreren met mijn kleine manuele rolstoel geen enkel probleem was. Omdat we door de taxi (een vriendelijke mevrouw maar een duur ritje! 35€) om 08u werden opgehaald namen we geen ontbijt in het hotel, maar at ik een broodje op de luchthaven terwijl Lia het enkel bij een drankje hield.
Inchecken op de luchthaven was geen enkel probleem, onze papieren waren correct in orde, visum was oké en een half uurtje later dan gepland omdat het vliegtuig nog ijsvrij moest gemaakt worden gingen we de lucht in. Ik zag enorm op tegen de lange vlucht, méér dan 12 uur vliegen, met een tussenlanding op Aruba, leek me een hele tijd om te overbruggen. Maar vliegen met de Dreamliner is erg aangenaam. Je hebt er meer beenruimte en de rugleuning kan meer naar achter waardoor je de zithouding ook meer kan afwisselen. Jammer is dat je wel voor elke ‘scheet’ moet betalen. TV en entertainment op het schermpje kost 10€ per persoon.
Je krijgt één maaltijd (in comfort-klasse) met water inbegrepen, voor alle andere dranken moet je (duur) betalen. Ook een tweede maaltijd tijdens deze lange vlucht is te betalen.
Na een dikke 10 uur vliegen, die verbazend vlot vooruit gingen, landden we voor een uurtje op Aruba, waar passagiers uitstapten, en anderen weer op. Al bij al ook hier een vlotte bedoening als je bedenkt dat ieder ook met bagage en al uit en in stapt. Na dan terug een kwartiertje in de lucht, landden we -eindelijk- op Curaçao! In vergelijking met Schiphol lijkt de luchthaven Hato op dit eiland minimaal zowel in aanbod als in grootte. Dit had dus als voordeel dat we vrij snel onze koffers hadden en met behulp van de assistentie ook vlug aan de uitgang stonden.
Buiten zouden we opgewacht worden door iemand van taxibedrijf El Roi, maar hier bleek een misverstand aan de gang te zijn. Na een uurtje wachten en bellen met Kristof van WeTravel2 (zelfs na middernacht was hij te bereiken!) was dit dan wel héél snel opgelost en een half uurtje later kwamen we aan ons hotel … Joepie!
Hotel en omgeving
In hotel Dolphin Suites werden we heel vriendelijk ontvangen, en raar … in het Nederlands! Je bent duizenden kilometer van huis en je kan je eigen taal spreken … hoe makkelijk is dit!
Onze kamer, vlak naast de receptie met nr 1, bleek een zeer ruime kamer te zijn met een inrijdouche en toilet, een afzonderlijke lavabo-ruimte en een kleine kitchenette met ijskast, microgolf, bestek, glazen en dergelijke. De enorme dolfijnenposter was schitterend in de zitruimte! Het werd direct duidelijk waarom dit hotel zijn naam droeg, ook omdat het vlakbij het dolfinarium en zee-aquarium ligt.
Nadat we ons vlug hadden opgefrist zijn we direct op wandel gegaan. We hadden honger! En we hadden genoeg op ons gat gezeten voor even!
Kristof had gelijk als hij zei dat àlles op wandelafstand ligt. Al moet je wel eerst een redelijke helling omlaag … en daarna terug omhoog … Het eerste dat je ziet liggen is het Sea-Aquarium en Dolfinarium, en rechts afslaand kom je via het duik- en snorkelinstituut aan Hemingway’s beach, bar & restaurant. Onze vakantiesfeer was gezet! Hier zouden we elke morgen met onze voeten in’t zand en uitkijkend over Caraïbische zee ontbijten … Zalig toch!
Na ons eerste avondmaal in het Italiaanse restaurant op het terras aan de overkant zijn we doodmoe in ons (zeer goede) bed gevallen. De airco in de kamer hadden we voor we naar bed gingen afgezet omdat we dit toch wel te koud vonden en ook ‘niet nodig’. Foutje. Je zit daar op een tropisch eiland met een zeer vochtige luchtkwaliteit, wat maakt dat je ‘s morgens opstaat en je met blote voeten op precies natte vloeren staat … Les nr 1: airco laten opstaan dus, aangepast dan wel aan jouw temperatuur.
Maar … opstaan en de gordijnen open doen en een stràlende blauwe lucht, wuivende palmbomen zien en temperaturen van ca 25° elke morgen … Ik zou hier zonder moeite aan kunnen wennen!
Op onze eerste dag zijn we naar dolfinarium gewandeld. Het is ongelooflijk leuk om van zo kortbij dolfijnen en zeeleeuwen te zien. Maar … les 2: zonnecrème smeren! Factor 50 op zijn minst! Mijn idee ‘ik heb al aardig wat zon gehad dus mijn huid kan hier wel tegen met factor 25-30’ was een pijnlijke fout want op nog geen kwartier waren we aardig verbrand … Gelukkig zijn er daar vlakbij winkeltjes genoeg waar je dit kan vinden aan zeer betaalbare prijzen.
Het voeren van een haai binnen in het zee-aquarium was best akelig maar ook spannend! Gelukkig had ik een sterke arm achter me!
Dit hele terrein is volledig toegankelijk en het personeel is er ook erg vriendelijk en helpt graag waar nodig.
Uitstappen
We hebben tijdens onze 8 dagen daar 3 uitstappen gedaan:
– een rondrit over het eiland met een (niet aangepaste) bus (50 USD pp). We bezochten de likeurfabriek waar we allerlei smaken en kleurtjes konden proeven.
Van daar reden we naar Boka Tabla, een grote inham met een onderaardse grot. Deze is niet te doen als je moeilijk te been bent en als je de afdaling toch doet moet je stevige schoenen aandoen!)
Daarna hadden een lunch-stop in Kura Holanda Lodge die niet in de prijs inbegrepen was.
Na de lunch bezochten we nog Grote Knip. Dit is een pràchtige baai en beroemd om zijn uitkijkpunt maar met trappen naar beneden als je naar het strand wil. We zagen flamingo’s op de zoutplaten, passeerden Punda en genoten we tijdens de rit van de zeer aangename gids Robert die ons echt wel wist te entertainen en ook zeer behulpzaam was ! Hij verdiende mijn fooi echt wel.
Persoonlijk vond ik deze uitstap te duur voor hetgeen ik er aan had want toegankelijkheid was hier een zwaar minpunt.
– We deden een sunset tour met de Pelican Express (45 USD pp). Een soort catamaran waar je ook met een rolstoel op kan en die een toer over de Spaanse Wateren doet. Je ziet hele mooie rotspartijen, sjieke huizen en boten, Punda/Willemstad en zijn bruggen vanop het water en een prachtige zonsondergang vanop zee. Drankjes (ook lekkere mét alcohol) en hapjes zijn in de prijs inbegrepen. Een aanrader!
– Op eigen houtje zijn we met een rolstoeltaxi naar Punda met hoofdstad Willemstad gereden (50 USD h/t). De beroemde gekleurde huisjes, de Koningin Emma-brug met zijn draaien als er boten door willen (en gekken zien overspringen op het allerlaatste moment), de Floating market … je moet het allemaal echt eens gezien hebben als je er bent. Hier zijn terrasjes en eetgelegenheden te over, dus je kan je hier echt wel enkele uren amuseren. Maar voor ons was het die dag toch wel een beetje té warm waardoor we blij waren dat onze taxi 3 uurtjes later terug ons kwam ophalen.
Strand
De andere dagen hebben we met onze luie krent op het strand gelegen, want dààrvoor ging ik. Mijn lijf laten opwarmen door de zon en genieten van alleen maar lekkere en leuke dingen. Via het hotel mochten we gratis ligzetels gebruiken op het strand van de Madero Ocean Club waar ook zeer vriendelijk en behulpzaam personeel werkt. Het was voor hun geen enkel probleem om een stoel voor mij vlak aan het water te reserveren en om mij met mijn rolstoel tot naast de stoel te helpen door het zand. Heerlijk gewoon! Je kan er ook de hele dag door drankjes en ander lekkers bestellen, ze brengen alles met de glimlach!
Mambo Beach is het bekendste strand van Curaçao en je vindt hier winkeltjes en vele restaurantjes in allerlei stijlen. Hier honger hebben is onmogelijk ! Je kan kiezen uit locaties op het strand zelf of in de galerij op het eerste verdiep met dan een heel mooi uitzicht. Wij aten Mexicaans, Iraans, Italiaans, hebben ongelooflijk genoten van de fish market-evening op vrijdag in Cabana Beach …
Er is een lift en er zijn toiletten, maar deze zijn niet erg ruim en er zijn geen beugels. Ik kon er met mijn smalle rolstoel nét naast en had dan amper ruimte om recht te staan. Niet ideaal dus. Er wordt wel overal geregeld gepoetst, dus het is allemaal wel erg netjes. Het strand wisselden we af met het zwembad aan ons hotel. Dan wel zonder bediening maar zéér rustig en op ons gemakje!
Negen dagen later moesten we terug inpakken. Zeer tegen onze zin want het koude en natte weer thuis … brrr … Maar aan alle mooie liedjes komt een eind … We mochten tot max. 14u in de kamer blijven als we dit echt wilden maar dit was niet nodig. Onze laatste uurtjes konden we in het zwembad ‘afscheid’ nemen want douchen was geen enkel probleem. Handdoeken lagen klaar in de doucheruimte! De familiaire aard van het hotel is zeer aangenaam, niks is teveel, en voor elk mogelijk probleempje zoeken ze mee naar een oplossing.
Nog een laatste hapje eten in Lions Dive and Beach-hotel (onze buren) waar de hagedissen naast je voeten lopen en suikerdiefjes (mooie kleine geel-zwarte vogeltjes) vlak bij je in de bomen kom zitten, en dan was de taxi er …
Terug
Inchecken en de nachtvlucht naar huis ging opnieuw erg vlot en een dikke 10u later zetten we weer voet op Amsterdamse grond. Lia’s broer en zijn vriendin stonden ons op te wachten en blijkbaar zagen we er ‘erg goed en nogal bruin’ uit … Niet zo gek na 10 dagen Curaçao … toch?
Curaçao is een eiland van zon, zee, relax en lekker niks doen … ‘Lovers Paradise’ is de ideale benaming. Als ik ooit mijn prins op het witte paard tegen kom, ga ik zeker terug! 🙂
Qua toegankelijkheid : voor rolstoelers is het wel te doen, zeker als je jezelf nog wat kan behelpen. Maar ik wil de behulpzaamheid en vriendelijkheid van de mensen hier zéér benadrukken!
Het strand zelf is lastig, al is het aangelegd en zak je dus niet diep weg maar je blijft in zand rollen. Je hebt wel langs het hele strand een wandelpad in beton wat ook veel goed maakt. De straten zijn niet geweldig omdat er (zoals onze busgids vertelde) tot november vorig jaar 4 jaar! niet meer geregend had en er dus een enorme droogte heeft geheerst. De overvloedige buien daarna hebben veel straten doen barsten, dus het is soms nogal een hobbelige rit. Ze werken er wel aan, maar dan in het Caraïbische ritme … traag … snel werken kent daar niemand … op geen enkel vlak … Verkeersregels zijn er wel, maar worden door de meesten genegeerd. Spannende momenten levert dit op, zeker in’t donker!
Wij hebben genoten, van de eerste tot de laatste minuut!
