Hoe meer je op een bepaalde plaats verblijft, hoe meer mensen je leert kennen. Monique leerde ik ook kennen via een Facebookgroup over Tenerife, én we hebben een gezamenlijke vriendin, Jeannette!
Tijdens ons eerste verkennings-terrasje bleek dat we een grote gemeenschappelijke factor hadden: de liefde voor het autorijden. Ik vertelde haar dan ook over mijn ‘wandelen met de auto’ en hoezeer ik ervan geniet om over het eiland te rijden met mensen die me willen mee nemen op hun tochten.
Zo stelde zij dan óók voor om eens een tocht te doen. Mijn scootie kon zonder probleem in haar wagen. En met Mario erbij – en dus een extra paar handen en ‘mankracht’ – werd al snel beslist dat dit gepland zou worden!
Dit keer reden we vanuit Los Cristianos naar Vilaflor.
De rit er naartoe was al erg stijgend, en ojee mijn oren … Maar de bloemenpracht en ook weer de diversiteit aan flora was zo mooi! Een ware lust voor het oog! Net zoals vorige keren stegen we boven de wolken en kregen we opnieuw uitzichten die met een camera gewoon niet vast te leggen waren. Ik had al ondervonden dat je het met je eigen ogen moet zien … 🙂
Van hieruit trokken we nog meer omhoog, naar el Teide. Hier was ik eerder al eens met Mia en Geert, maar toen stapte ik niet uit omdat het er die dag heel erg waaide. Deze keer was het zo goed als windstil en vooral: erg warm! Heerlijk! 🙂
Het rolstoelpaadje dat ik toen vanuit de auto zag, wilde ik nu dus wél uittesten en met Monique en Mario in mijn kielzog … Geen probleem! 😉
Het paadje was wijd genoeg, en de fijne grind was best ok om over te rollen. Hier en daar moest ik een beetje opletten voor een stukje rots, en corona-gewijs nog mensen laten passeren, maar het was een aangenaam ritje!
Hier zag ik ook de eerste keer een Tajinaste-bloem. Ik had er al heel veel van gehoord, en niks was overdreven. Dit was echt wel iets speciaal! We konden de hommels en bijen van ver horen zoemen, en de opbouw van deze bloem was echt knap om te zien!
Een mens kreeg dorst na al dat onverhoopt ‘gapen naar de natuur’ en zo staken we de baan over naar Parador de Las Cañadas del Teide. In eerste instantie leek het gesloten te zijn, maar iedereen genoot duidelijk op het terras aan de zijkant van het hotel van de zon en de absolute rust.
Wat mij hier vooral opviel was het gemak om te kunnen ademhalen! Dit voelde zo raar, maar het was heel duidelijk dat hier écht wel pure en loepzuivere lucht hing. Ik begon te snappen waarom professionele wielrenners hier hun hoogtestages kwamen doen en in dit hotel verbleven …
Na een koffietje en een stukje taart zetten we onze tocht verder, richting de sterrenwacht van Izaña. Ook weer een heel mooi stukje autorijden, opnieuw veel bloemen, veel felle kleuren met opvallend veel geel die allerlei insecten aantrokken. De bestuiving zou hier zéker zijn werk doen!
We maakten hier een korte stop zodat er foto’s vanop afstand gemaakt konden worden. Mij deed het zo’n beetje intergalactisch aan … deed me denken aan een scène uit Star Wars … en tot daar ging ook onze ‘wetenschappelijke interesse’ … 😉
Op weg naar Puerto de la Cruz kwamen we in een zeer dichte mist terecht. Hoe dikwijls ik tijdens onze tocht vandaag al had gedacht … ‘Ohhh ooit wil ik hier zélf rond rijden … ‘ Op dat moment veranderde ik prompt van idee. Dit was levensgevaarlijk!
De korte bochtjes en de constant kronkelende weg waren echter gelukkig geen enkel probleem voor onze zeer ervaren chauffeur Monique! Oef!
De mist en vochtigheid maakten dat de afhangende tillandsia (Spaans mos) een spookachtig uitzicht gaf. Op zijn minst apart te noemen!
In Puerto de la Cruz maakten we een lange stop. Ik wilde al langer naar deze plek, maar met de bus is dit een dik uur reizen en ik wilde op voorhand weten of de lange reistijd de moeite waard zou zijn.
Heel snel wist ik al: hier kom ik zeker nog terug met héél véél tijd!
Er hing een zeer gezellige sfeer en ik kwam ogen te kort.
We passeerden een schattig kapelletje, door ons benoemd als ‘Bananenkerkje’ … Vrij duidelijk waarom denk ik … 🙂
Aan het natuurlijke badencomplex Costa Martiánez heb ik ook mijn ogen uitgekeken! Zo mooi! En belangrijk! Deze zijn toegankelijk en je kan er zelfs als roller in het water!
Mario maakte een filmpje … 🙂
We sloten onze heel fijne namiddag af met lekkere tapas op het terras van Columbus Plaza, gelegen op één van de vele gezellige pleintjes. Een héle mooie zaak, met een toegankelijk toilet en … vooral … ook weer een plek om terug te komen! 🙂
Met onze buikjes weer vol, zijn we van daaruit terug richting auto gewandeld en reden we weer richting Los Cristianos.
Aan de mirador de San Pedro zijn we uiteindelijk niet meer gestopt. Onze pijp was redelijk uit … 🙂
Een erg grappig voorval onderweg:
Een oudere meneer was op wandel met zijn ‘huisdieren’ … Een geit en een pony … Ik dacht eerst dat ik het niet goed zag toen ik hem er écht mee zijn huis zag binnen lopen. Maar Monique beaamde dat dit hier wel normaal was … dus ok … 😀
Ik hoef niet meer te zeggen dat wij opnieuw een heel fijne en leerrijke dag hadden! Voor herhaling vatbaar!
Dikke ‘dank je wel Monique’ om dit met ons te doen!
Conclusie.
Puerto de la Cruz is heel goed te doen voor rollers en je kan je er gemakkelijk een dag bezig houden. Meestal is het qua weer iets frisser in het noorden maar wij hadden geluk en een erg warme dag.
Voor herhaling vatbaar!
Top! Het was inderdaad een geweldige dag. Klein puntje van aandacht… de kaart met de route klopt niet. De sterrenwacht ligt vlakbij de Teide, niet zover naar het noorden. (Izana). Prachtig blog geworden, en hopelijk voor velen aanleiding om het prachtige eiland eens te ontdekken!
Hoi Monique, dank je wel voor het aandachtspuntje en de fijne commentaar! Deze dag is voor herhaling vatbaar! 😉
Was weeral heerlijk en rijk om te lezen. Dank je wel.
Leuke blog weer, een leuke manier om zo wat bij te leren over het eiland!
Wandelen met de auto ken ik ook heel goed, mijn uithoudingsvermogen is ook niet zo groot maar op die manier kom je toch nog ergens en kun je leuke dingen meepikken ?
Het badencomplex ziet er leuk uit, daar ga ik wel eens naartoe als ik op het eiland geraak!