Leven in twee werelden … een ‘luxeprobleem’.

Als ik deze blog schrijf, zijn we alweer half februari en overwinter ik al vier maanden op Tenerife. En ook al is het weer de laatste weken hier echt wel kwakkel (het is ook winter op dit eiland!) … ik blijf me hier véél beter in mijn vel voelen dan deze maanden in ons kikkerlandje. In mijn herinneringen op Facebook lees ik vooral hoezeer ik afzie van verkoudheden, slecht weer, en vooral daardoor niet buiten kunnen …

En toch …

Sinds een paar dagen heb ik het weer …
Het gevoel van naar huis te willen. Hoe gek en dubbel het ook klinkt, hoe goed ik mij hier ook voel … Ik begin ‘mijn huisje’ te missen en ga weer afwegen …

Wat heb ik hier wél:

• het héérlijke klimaat
• 5 maanden buiten slapen op mijn terrasje
• de ongelooflijke toegankelijkheid hier overal
• de mogelijkheid om bijna overal naar het toilet te kunnen
• bussen die aangepast zijn met vriendelijke en behulpzame chauffeurs en die ik kan nemen wanneer ik wil
• een leven dat stùkken beterkoop is dan thuis
• terrasjes met tig verschillende keukens vlakbij
• een scootiewinkel naast de deur
• een vriendenkring die ik hier opbouwde

Wat heb ik hier niet:

• vooral mijn Lief die nu zijn verlof moet opsparen om meerdere keren naar hier te kunnen komen
• mijn Zoneman die ik geregeld eens knuffel (met of tegen zijn zin ????)
• mijn schattepetatjes van vrienden en buren thuis

Dus …

De combinatie van dit alles zou ideaal zijn, maar een ideale wereld bestaat niet.
Hierdoor heb ik dus een ‘luxeprobleem’. Ik ben er mij heel erg van bewust dat dit een LUXE is, waarvoor ik oprecht ontzettend dankbaar ben.
Velen kunnen dit niet, en ik zou het verschillenden in mijn wereld écht absoluut ook gunnen.

Maar als ik dan op een zondagmorgen bijvoorbeeld
op een terrasje aan de oceaan zit met een koffietje en mijn boek
prijs ik mezelf een ongelooflijke ‘gelukkeling’ … ❤️