Wandelen van Golf del Sur naar San Blas.

Tijdens een verblijf op Tenerife was ik al eens in Golf del Sur, op zoek naar een huurappartement om  te overwinteren. Uren heb ik rond gesjeesd op mijn scootmobieltje, op zoek naar het juiste adres, tussen de golfterreinen die her en der glooiend verspreid liggen. De uitzichten waren echt fenomenaal, maar de locatie is niet geschikt voor mij als ‘roller’.  Het landschap is te heuvelachtig en dit vreet aan de batterij van mijn lichtgewicht-vierwieler.

Er werd ons verteld dat het mooi wandelen is vanuit Golf del Sur naar San Blas, langs de kustlijn en met een tijdsduur van ongeveer een half uurtje.  Iets wat ik wilde uittesten samen met vriendin Carina die zich ook niet voor 100% vrij kan bewegen.

We namen een taxi tot aan het appartementencomplex Winter Gardens vanwaar we dan 5 minuutjes naar beneden wandelden om zo de promenade langs de kustlijn te bereiken.

In de verte, ‘onze’ Rode Berg! 🙂

De wandeling begon héél goed, zeer vlak geplaveid pad, met een schitterend uitzicht over de oceaan in een zalig zonnig weertje … héérlijk!
Maar dan, na een kwartiertje wandelen zagen we mensen lager wandelen en dacht ik … ojee … toch geen trappen?

Neen, geen trappen, maar wel redelijk steil naar beneden en dit is best wel akelig als rollergebruiker. Zelfs een goede stapper voelt hier zijn kuitspieren aanspannen, denk ik.  Met mijn scootmobieltje was dit redelijk te doen. Een manuele rolstoel naar beneden helpen of naar boven duwen is hier écht geen lachertje!

Let op de gele pijlen …

Langzaamaan zijn we dan toch beneden geraakt en verdienden we een drankje! De zon had ons aardig gedehydradeerd en een mens zou van minder dorst krijgen.  Een koude Appletiser voor mij en een Cola Zero voor Carina op het terras van El Nautico Terrace deden deugd! Het mooie uitzicht hier was een bonus!

Er is een toegankelijk toilet, maar de deur is vrij smal. Voor een ‘stapper’ is dit te doen.

Na terug wat bijgekomen te zijn, wandelden we verder richting San Blas.  Echter … we waren daar beter teruggekeerd want vanaf daar lagen over bijna het hele pad los liggende platte stenen en hier en daar vrij diepe groeven.  Tegen dat wij aan het eindpunt in San Blas, aan hotel Vincci, aankwamen, was ik letterlijk en figuurlijk door elkaar geschud.  Daar stopte onze wandeling want om verder te kunnen langs de kustlijn moet je via een trap naar beneden. 

Terug wandelen zag ik écht niet zitten en we zijn dan maar via de baan, bijna evenwijdig met de kustlijn, teruggewandeld.  Zalig, om na zo een hobbelparcour terug op een vlakke weg te kunnen rijden!
Via die weg passeerden we enkele restaurantjes en zijn we gaan rondkijken in hotel Fantasia Bahia Principe.  Zo mooi!

Van daaruit zijn we met een taxi terug naar La Tejita gereden. Het was een leuke namiddag, maar voor mij, als wheeler, niet voor herhaling vatbaar …

Met dank aan Guy Devos voor het redigeren van mijn tekst!

2 Comments

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Back to Top