Mijn middelbare schooljaren deed ik in het vroegere KTA2 in Hasselt, vlak naast het Oud Kerkhof. We waren toen nog tieners en zeer ‘ontvankelijk’ voor griezelige verhalen en anekdotes.
Weinigen van ons hadden toen het lef om er echt te gaan kijken/wandelen, want er moest maar eens iemand ‘wakker’ worden daar. Zombie-verhalen deden genoeg de ronde…
Intussen, jaren later en op een snikhete dag, reed ik er naartoe met mijn scootmobieltje. Verkoeling zou ik er zeker wel vinden!
Eerst een beetje info.
Het Oud Kerkhof dateert van 1796 en is gratis te bezoeken aan de Kempische Steenweg in Hasselt en werd in 2003 officieel opgenomen als beschermd monument. In 1807 werd het kerkhof ommuurd langs drie kanten en in 1809 werd er centraal op het kerkhof een kapel met dodenhuisje gebouwd.
Later werd er centraal een bakstenen kapel gebouwd met neoclassicistische voorgevel. Sedert 1997 werd deze ruimte ingericht als informatiecentrum over het kerkhof.
Het Oude Kerkhof is een museum voor de liefhebbers van de Hasseltse geschiedenis. De Hasseltse ‘beau monde’ ligt er begraven…
Ook de natuurliefhebbers komen er aan hun trekken door de enorme wilgen en cipressen die er op het kerkhof staan.
Wat een zalige plek om te vertoeven!
Ik reed binnen via de grote poort waarna ik eerst enkele kasseien over moest. Maar mijn aandacht werd al direct naar rechts getrokken waar het Ereperk voor gesneuvelden in Wereldoorlog 1 lag, een paar trapjes omhoog.
Eén van mijn voorvaderen bleek hier ook te rusten!
Vanaf de enkele kasseien waren er verder overal grindpaden waarover je de meeste plekken wel kon bereiken. Hier en daar lagen graven in een grasveldje waar ik dan niet bij kon, maar degene die ik zag waren echt wel heel erg mooi.
Deze kindergrafjes bijvoorbeeld. Ik werd er echt heel stil van…
Of zoals hier lag duidelijk een zeer voorname en/of rijke familie begraven, want wat een mastodonten waren dit! Vooral de pootjes onder het hoger gelegen graf vielen mij op. De rododendrons woekerden volop, waardoor naar mijn mening het zware gevoel van deze graven toch een beetje kleur kregen.
In het midden van de begraafplaats stond een ‘kussen’, waar je kon verpozen en genieten van de rust en de stilte. Van ver leek het net een écht kussen, ik ben er zelfs aan gaan voelen om zeker te zijn dat het uit steen gehouwen was. Heel erg knap gemaakt!
Op een erg warme zomerdag als vandaag was het zalig om hier in alle rust en stilte te vertoeven en ook van de natuur te genieten. Het mos dat op vele plaatsen als een dekentje over de graven groeide, of de cipressen en de enorme wilgen waren een lust voor het oog.
De gedichten her en der op de begraafplaats waren op zijn minst ‘interessant’ te noemen.
In het begin van mijn wandeling kwam ik Joost Egelie en zijn dochter Laurie tegen. Aan de fotoapparatuur te zien, waren zij volgens mij geen amateurs en met mijn simpele gsmmetje in de hand ben ik erop af gegaan. Ik vertelde dat ik op pad was voor mijn blog en vroeg of er een mogelijkheid was dat zij hun foto’s met mij wilden delen?
Joost wilde dit zeker bekijken en nadat ik hem mijn visitekaartje overhandigd had, scheidden onze wegen zich terug.
Enkele dagen later kreeg ik een mapje met foto’s van Joost en Laurie in mijn mailbox. Geniet mee van de prachtexemplaren!
Een impressie van Joost.
Laurie’s weergave, wiens voorliefde duidelijk naar de Victoriaanse geschiedenis gaat …
Conclusie.
Het Oud Kerkhof is zeker een bezoekje waard!
Het vormt echt een oase van rust op de hoek van de Vildersstraat en de drukke Kempische Steenweg. Zelf heb ik er blijkbaar anderhalf uur gespendeerd en ik verveelde me geen moment!
Via Visit Hasselt kan je een gids boeken die je rondleidt door deze verborgen parel in Hasselt.
Er is geen parkeerplaats vlakbij maar er zijn alternatieven. De kortst bijzijnde bovengrondse parking ligt op 700m wandelen aan het Stedelijke Zwembad Kapermolen. Op 600m wandelafstand ligt de ondergrondse parking ‘Molenpoort’.