De Facebook-herinneringen vind ik zalig! Je krijgt dingen terug te zien die je in al die jaren gewoon vergeten bent of waar je al heel lang niet meer aan dacht.
Deze week kreeg ik de herinnering van mijn allereerste soloreis in 2014.
Ik herinner me nog heel goed hoe ellendig mijn lijfje weer voelde door de aanhoudende regen toen, dagen lang. Met facet-artrose in mijn rug ter hoogte van mijn longen kon ik maar met veel moeite goed ademen. Ik snakte dus naar zon, droog en warm weer.
Het wilde lukken (toeval bestaat écht niet) dat ik net in die dagen een mailtje kreeg van Kristof van WeTravel2 ivm een groepsreis naar Spanje einde juni.
We waren echter in de laatste dagen van mei, dus dit betekende nòg een maand wachten. Ik kreunde in gedachte bij het idee om nog weken in de regen te zitten en heb me dan laten overtuigen door hem om gewoon in mijn eentje te vertrekken.
Spannend!
Een eerste keer helemaal alleen vliegen, en op een totaal vreemde plaats verblijven wetend dat ik toch wel wat assistentie nodig had en geen Spaans sprak … Jeetje …
Maar Kristof verzekerde me dat hij ten allen tijde bereikbaar zou zijn, en het hotel waar ik naartoe ging zou op en top in orde zijn. Zijn reisbureau deed al het nodige voorbereidende werk, dus … Ok!
Toen ik de reisdocumenten twee dagen later in mijn brievenbus vond, kreeg ik het opnieuw eventjes benauwd. Was dit wel een goeie keuze? Maar ik kon/wou niet meer terug en ben geen weekje later vertrokken naar het lekke warme en zeer mooie Marbella.
Het (zorg-)hotel Aldea la Quinta lag op een heuvelrug in Marbella, en dus ook een stukje van het centrum maar zeer rustig en met echt wel mooie uitzichten. Nieuwe eigenaren hadden kosten noch moeite gespaard om hier een heel mooi volledig toegankelijk ‘health resort’ van te maken met alles erop en eraan. De kamers waren zeer ruim en erg praktisch ingericht. Je kon hier allerlei spa-behandelingen aanvragen, er was altijd verplegend personeel en een dokter in de buurt … Kortom qua ontspanning en relaxatie top!
Het hotelpersoneel was ook uitermate vriendelijk, geen moeite was teveel en aan alles werd gehoor gegeven!
Blijkbaar was ik echter één van de eerste gasten sinds de heropening en na drie dagen wilde ik wel wat méér dan met mijn boek in de zon liggen. Omdat het zo uitzonderlijk kalm nog was kreeg ik de kans om met de kinésist van het hotel afspraken te maken om me door hem te laten brengen en op te halen naar plaatsen in de buurt die ik wilde bezoeken. Pure vrijheid!
Zo bezocht ik het schattige plaatsje Estepona waar ik bijna verloren reed in de zalige straatjes vol met bloemen.
In de haven van Puerto Banus heb ik me vergaapt aan peperdure yachten en sjieke winkels.
En in het oude stadsgedeelte van Marbella waande ik me op en top op vakantie, zélfs zo helemaal alleen.
Ik vond dit zalig! Gewoon doen wàt ik zelf wilde en wannéér ik het wilde. Wat een luxe!
Op het einde van mijn week heb ik écht heel erg getwijfeld om bij te boeken. Het zalige weer deed me zo geweldig goed en vooral het zeer begripvolle personeel maakten mijn beslissing lastig.
Uiteindelijk was de financiële factor degene die me deed besluiten om toch terug naar huis te vliegen.
Voor mij was dit dus de eerste van intussen verschillende reizen alleen en ik kan het echt iedereen aanraden. Contacten leggen met wildvreemde mensen blijft voor mij heel aangenaam. Het leert je ook om écht zelfstandig te zijn en ik vind het een verrijking voor mezelf te weten dat ik niet constant op anderen hoef terug te vallen.
Misschien ook eens een idee voor jou? Of als je het al deed, lees ik jouw ervaring hier graag! 🙂