Tenerifitis.

Ik was laatst op een voordracht ‘Wat wil je weten over Tenerife’, gebracht door Guy Devos in Westhaven Bay. Voor mij was het een eerste echte kennismaking met Guy, eindelijk een ‘echt gezicht’ bij de toch al verschillende chats die we intussen al hadden 🙂 .  Ik denk dat hij met recht en rede ‘bezieler van Tenerife’ mag genoemd worden, zeker als je weet dat hij ook de Facebookgroup ‘Tenerife voor Nederlandstaligen’ met meer dan 25.000 leden beheer(s)t.

Hij sloot zijn -zeer interessante- voordracht af met een stukje voorlezen uit zijn vele schrijfsels en verschillende punten hieruit zijn blijven hangen bij mij.  Ook al hoor ik (nog net) niét in het groepje ‘lezers jonger dan 55j) ?, toch was er véél herkenning.

Ik doe het namelijk sinds een jaar ongeveer ook écht rustiger aan en dat heeft dan voor mij niks te maken met ‘op pensioen’ gaan, maar gewoon met ‘anders gaan leven’ en vooral gefocust zijn op wat mijn lijf nodig heeft.

Het woordje ‘Tenerifitis’ is mij dus niet meer onbekend, integendeel … ik lijd er héél erg aan als ik in de wintermaanden in België ben! ?

Met goedkeuring van Guy plaats ik de tekst hier.  Lees en merk op of je hier zelf op één of andere vorm (al) aan lijdt … ?

Verboden voor jongeren.

Het gevoelsleven speelt een rol in hetgeen ik schreef in de openingsalinea. Jongeren beseffen niet wat het is om iedere dag te beleven als een zondag, zonder dat daar ooit een maandag op volgt. Jongere mensen hebben een tijdschema om hun leven te leiden en daarin worden alle aangename en verplichte taken netjes geordend. Bij oudere mensen bestaat dat lijstje niet meer. De taken werden met het ouder worden uitgegomd, maar desondanks hebben zij nooit overschot aan tijd. Als iemand je in het warenhuis vraagt om even voor te mogen dan is dat iemand met pensioen en de reden is ook altijd dezelfde: ik ben ‘gepresseerd’, is het verontschuldigende antwoord.

Oudere mensen gaan slapen drie uur nadat zij in hun zetel zijn ingedommeld terwijl op tv het nieuws voor de zesde keer wordt voorgelezen.
Een simpele klus kan ook een eeuwigheid duren. Waarom niet? Er is tijd zat …
Een uitgebreide brunch is steeds het begin van een normale dag. En de garage, de kelder of de zolder opruimen doen ze ook niet omdat ze weten dat de kinderen er dan hun gerief willen stapelen.
Gepensioneerden beschrijven hun op rust zijn als een ‘nooit eindigende koffiepauze’.
Wat doen ze uiteindelijk dan wel? Het gefundeerde antwoord is eenvoudig: van maandag tot vrijdag niets en op zaterdag en zondag rusten.

En dat begrijpen jongeren niet. Ik neem hen dat niet kwalijk, hun tijd om dit te begrijpen komt nog wel.

Als wij deze gedachtegang doortrekken naar het leven op een subtropisch eiland als Tenerife, dan komt daar een extra dimensie bij. De ongemakken die opduiken door emoties. Fantoomgemis is er een van. Een dokter-specialist legt het kort en verstaanbaar uit … Je bent er nog en mist het al-gevoel is een aandoening die bij ouderen sterker aanwezig is dan bij jongeren.

In eerdere artikels heb ik het volgende reeds beschreven maar omdat het perfect past bij dit artikel wil ik het er nog even over hebben.
Tenerifitis is de Latijnse medische naam van een ongeneeslijke aandoening die enkel op Tenerife voorkomt, een kwaal die het denken, het voelen en het handelen beïnvloedt. Het begint steevast net voordat je terugkeert naar je thuisland. Niet levensbedreigend, maar wel ongeneeslijk en er is momenteel geen enkel geneesmiddel voorhanden die deze aandoening kan genezen. Bewonderenswaardig verdwijnen de symptomen onmiddellijk bij het betreden van het eiland en treedt het acuut weer op bij het verlaten ervan. Als dit gevoel je bekruipt, dan lijd je aan het Tenerifitissyndroom. Gelukkig ga je er niet dood aan.

De eerste verschijnselen uiten zich in het fantoomgemis. Daarna wordt het erger en erger, er volgen nog ongemakken. Dit is een aandoening waarmee iedereen besmet kan worden maar waar ouderen extra gevoelig voor zijn. Na verloop van tijd worden de aanvallen erger en worden ze heviger. Er is in de farmaceutische wereld geen enkel medicijn bekend die deze klachten kan bestrijden, laat staan genezen. En laat je vooral niet verleiden tot alternatieve geneesmiddelen of tot een bezoek aan een kwakzalver: het helpt geen zier! Het is een microbiologische aandoening die nog niet is opgenomen in medische vakliteratuur.

Maar er is een lichtpunt. Je kunt de bijwerkingen van Tenerifitis op tweeërlei manieren verzachten: je verblijft zoveel als mogelijk op het eiland of je leest op regelmatige basis deze en andere lectuur over Tenerife. Het helpt; hoe meer je ermee bezig bent, hoe beter voor je innerlijkheid, hoe rapper je tot rust komt. Het is een therapeutisch gegeven waaraan je jezelf kunt vastklampen wanneer de Tenerifemicrobe je bekruipt.

Op deze manier kun je jezelf ook naar het eiland verplaatsen zonder maar één kilometer te reizen en dat is dan weer goed voor de portemonnee. 

Auteur Guy Devos www.tenerifeconnect.be, tekst komt uit het boek ‘Alles over Tenerife‘