Laatst kreeg ik nog eens (sinds lang) de opmerking dat ik ‘rot verwend’ was. De persoon die dit postte ken ik goed en ik weet ook heel goed dat hij het niet lelijk bedoelde, maar deze bleef wel even plakken.
Temeer omdat ik net in een periode zat waarin mijn lijfje ab so luut niet mee wilde …
Ik ben nooit écht slank geweest, door mijn spieraandoening heb ik altijd al een buikje gehad.
Het feit dat ik nét geen 1.50m groot ben, én 25 jaar geleden beviel van een geweldige zoon, maakt dat mijn ‘jelly belly’ geregeld een puntje van frustratie is. Plagerijtjes in welke vorm dan ook … worden dus echt niet geapprecieerd …
Door het ouder worden merk ik ook wel dat mijn vertering niet meer optimaal is, en dit in combinatie met meer en meer zitten in mijn ‘Tesla‘ of op mijn scootie, maakt dat ik geregeld het gevoel heb dat mijn buik gaat ontploffen. Sinds een dik jaar let ik daarom op wat ik eet. Ik beperk mijn koolhydraten zoveel mogelijk en ik probéér! méér te drinken (lukt slecht, geef ik toe).
Het slapen met mijn ‘slurf‘ is dikwijls ook een oorzaak van mijn ‘Motilium-kikker-gevoel’. Een moment van verkeerd liggen, en dus ‘lucht happen’ in mijn slaap, heeft er ooit al eens voor gezorgd dat ik op spoed geraakte in het ziekenhuis door de ongelooflijke krampen in mijn darmen.
Echt … Als ik mensen in mijn buurt wel eens hoor ‘boeren vanuit het onderste van hun buik’ of een ‘wind aan de meter’ 😀 laten denk ik … ‘Ohhh … kon ik dàt toch ook eens …’
Afgelopen week was het dus nog eens zover.
Niks werkte, waarschijnlijk door tóch weer iets te eten dat ik beter had laten liggen …
Ik voelde me loodzwaar en mijn weegschaal bevestigde mijn gevoel ook. Een half uur op wc zitten bracht weinig ‘verlichting’.
Het stappen ging nog moeizamer dan anders en ik hoorde mezelf hijgen bij elke minimale inspanning die ik deed.
Daar dan mijn dagdagelijkse kwaaltjes nog bij …
Ik kan je vertellen … het ging even niet.
Waardoor ik ook (opnieuw) dacht: Dit wil ik geen 5 jaar meer.
En neen, dit zijn geen negatieve gedachten maar puur realisme.
Mijn intieme kring weet heel duidelijk waar en hoe mijn grenzen liggen in deze materie, en mijn ‘voorbereidingen’ hiervoor zijn al lang geregeld.
Mijn LEIFkaart heb ik al jaren op zak en ik weet zeker dat mijn vertrouwenspersonen mijn wensen zullen respecteren.
Gelukkig gaan ook deze dagen weer over.
Mee dankzij voedingssuplementen (vooral probiotica) kan ik wél weer vlotter naar wc en is er weer wat ballast en lucht verwerkt.
Maar, of ik ‘rot verwend’ ben …
Nahhh …
Toch niet op lichamelijk vlak.
Op andere vlakken … misschien een beetje wel ja … Maar laat me dit dan ‘compenseren’ noemen … 😉
Als jullie (rollers) tips allerhande hebben hier … Ik lees ze graag!
❤️❤️❤️
??
Ja, die probiotica ?? prébiotica maakt dat plaatje eigenlijk compleet.
En ik heb zo nog iets ontdekt, daar stuur ik je een fotootje van.
En verder, ja..ik vind dat een rake opmerking .
Goed bedoeld of niet.
Het is een zoektocht, maar met de juiste mensen rond mij kom ik er wel! ?
En die anderen … tja …
Interessant om te lezen, want ook hier heel vaak krampen en dikke, opgeblazen buik. Is er probiotica die je kan aanbevelen?
Hoi Pauline,
Voor mij was letten op mijn koolhydraten al een goed begin. Ik merkte dat ik bvb gepaneerde dingen, opwarmbroodjes en dingen met veel suiker (ik ben al geen zoete snoeper) mij een heel vervelend gevoel gaven. Op aanraden van een osteopate heb ik dan een hele tijd Alkagreens biologische poeder genomen, maar dat was het niet voor mij.
Een andere osteopaat raadde me Drenoflor van Causamatics aan. Ook een poeder, smaakloos (yaayy) en dit werkt wél.
Jeanette gebruikt hiervoor Probiovance D10 en Probiovance S3 voor, en voor haar werkt dit heel goed! Ik ga dit zeker ook eens testen.
Het is echt wel een zoektocht naar wàt voor wie het beste voelt.
Succes in elk geval hé! ?