Eén van mijn hobby’s is autorijden. Voor mij is dit pure ontspanning en mijn auto is het verlengstuk van mijn benen, ook omdat ik in ons land niet zomaar gebruik kan maken van het openbaar vervoer.
Genieten …
Ik kan tijdens mijn korte en lange ritten ongelooflijk genieten van het uitzicht, van mooie landschappen, mooie huizen, wolkenformaties, …
Dit doet me trouwens denken aan een ritje met goeie vriendin Annemie in de winter op een smal besneeuwd weggetje. Ik kon mijn verwondering voor het mooie witte landschap maar niet genoeg uitspreken terwijl zij als een angsthaasje (omwille van de gladde baan) naast mij zat … 😉 .
Op een grijze zondag besloot ik er op uit te trekken, om te gaan ‘wandelen met de auto’.
Online zocht ik enkele ritten uit, in onze Ardennen omwille van de rivieren en groene vergezichten.
Op weg!
Vrij snel kwam ik bij ‘Langs de Ourthe, van Tilff tot Houffalize’ uit, een ritje van 170km en dus heel goed te doen op een namiddag in het gezelschap van mijn zoon die ook erg kan genieten van natuur, rust en lekkere dingen eten en drinken ! 😉
- De eerste geplande stopplaats – het centrum van Tilff – was voorbij voordat we het wisten. De natuur om ons heen trok zoveel aandacht dat we allebei de verkeersborden over het hoofd zagen.
- In Barvaux hebben we overwogen om het maïsvelddoolhof te bezoeken, maar omdat de lucht op dat moment vrij donker werd, besloten we onze reis voort te zetten. Volgens hun site zou dit toegankelijk zijn!
- We hebben de megalieten in Wéris niet gevonden. Zelfs het vragen om aanwijzingen voor passerende wandelaars hielp ons niet. Ze vertelden ons dat ze helemaal niet zo groot waren als de beschrijving suggereert, en na een paar keer terug te keren hebben we onze zoektocht opgegeven ?.
- In Durbuy hebben we onze eerste echte pauze gehouden. Dit zeer toeristische plekje is heel erg bekend als ‘kleinste stadje van België’ maar is helaas niet rolstoelvriendelijk. De kasseien en hoge stoepen zijn een marteling voor mijn lijf maar een terrasje vlak naast de Ourthe maakte heel veel goed! In ‘Le Sanglier des Ardennes’ hield ik een sanitaire stop. Toiletruimte hier is toegankelijk en aangepast.
- Via Hotton reden we naar La Roche en Ardenne. We stopten hier niet omdat het erg druk was en we ook vanuit de auto al een prachtig zicht hadden op de ruÏne.
- Onze laatste stop was in Achouffe. In de brasserie hebben we heel lekker en aan zeer democratische prijzen gegeten en gedronken. Deze zaak heeft een terras maar is verder niet rolstoeltoegankelijk. Erg jammer want het is er erg gezellig binnen!
Conclusie.
De Ardennen is een streek die niet rolstoelvriendelijk is, omwille van het heuvelachtige gebied en de vele kasseien overal. Maar als je tevreden bent met een zalig terrasje op plaatsen waar je je auto kortbij kan parkeren is dit zéker een aanrader!