Op het moment dat ik deze blog maak, ligt mijn papa in het ziekenhuis met geen goede vooruitzichten. Gelukkig is het mooie weer -eindelijk- echt begonnen en kan ik mij met mijn scootie vrij en onafhankelijk verplaatsen!
Bij eerdere opnames werd hij naar het Jessa Ziekenhuis gebracht, nu ligt hij in het Salvator Ziekenhuis. Door een fusionering heeft elk ziekenhuis zijn specialiteit en ‘geriatrie’ valt niet meer in het Jessa. Voor mij is dit een nadeel want Jessa ligt een stuk dichterbij dan Salvator en is dus veel makkelijker bereikbaar met mijn scootie.
Ik besluit dan te bellen naar het onthaal (beide ziekenhuizen hebben dezelfde lijn, dus je weet niet waar je uitkomt initieel) en vraag of er een mogelijkheid is tot verplaatsen van mijn papa. Ik leg mijn mobiliteitsprobleem uit en de mevrouw aan de telefoon heeft hier begrip voor, maar overplaatsen is geen optie. Ze vertelt me echter dat er pendelbusjes tussen de ziekenhuizen elke tien minuten rijden, dus dit zou de oplossing zijn.
Ik zeg haar opnieuw heel duidelijk dat ik mij met een scootmobieltje verplaats en dat ik daarom een aangepast busje nodig heb. Zij verzekert me dat dit geen enkel probleem is! Ik ga hier ook vanuit, we zitten nl. met een parcours tussen ziekenhuizen …
Mijn afspraak met de geriater van mijn papa is tussen 15u en 17u, dus ik begeef me ruim op tijd naar het Jessa Ziekenhuis waar ik nét een busje zie aankomen. Goed zo! Toch?
Ik rol naar de passagierskant van het busje waar de deur open staat en zie drie hoge traptreden.
Ok.
Ik vraag aan de buschauffeur of hij een oprijplaat heeft en hij bekijkt me alsof hij zich net in zijn vinger heeft gesneden. ‘Oei nee … en ik geloof niet dat er zo een busje is …’
Ik hoor het in Keulen donderen en zeg ook duidelijk dat dit toch niet kan? Niet hier? Niet aan een ziekenhuis?
Twee passerende dames stoppen bij mij, ze hebben blijkbaar gezien en gehoord wat er gaande is en ook zij uiten hun onbegrip voor deze situatie.
In alle staten rol ik naar het onthaal van het Jessa Ziekenhuis en doe daar – zo kalm mogelijk – mijn verhaal. Het is 14.30u en ik denk bij mezelf ‘als dit maar goed komt’.
Onthaalbediende Marina heeft alle begrip voor mijn situatie en beaamt dat er een grove communicatiefout moet gebeurd zijn aan de telefoon. Als ik haar ook vertel dat mijn papa aan zijn ‘laatste dagen’ bezig is, en ik écht op tijd bij de geriater wil zijn, zet zij alle hens aan dek.
Zij stuurt mij naar de wachtruimte en ik hoor haar collega’s aanspreken en een hoop telefoons doen. Hoe langer het duurt, hoe méér mijn bloed kookt en ik op huilen sta. Ik moét op tijd zijn voor mijn babbel met de geriater …
1.5 uur later heeft ze – via een onmogelijke rompslomp aan administratie – het klaar gekregen om mij tóch nog nét op tijd in het Salvator Ziekenhuis te krijgen. Ik ga hier niet verder in op details, omdat ik niemand in diskrediet wil brengen, de situatie is ook écht niet voor herhaling vatbaar!
Voor ik – eindelijk! – vertrek, vraag ik gegevens van de Ombudsdienst van het Jessa Ziekenhuis want dit krijgt een dikke staart!
Ik wil bij deze mijn oprechte dank betuigen aan Marina!
In volgende blog mijn Ombudsdienst-ervaring.
Echt onbegrijpelijk, zeker voor een pendelbus tussen ziekenhuizen ?
En al helemaal nadat ze je telefonisch verzekerden dat dit geen probleem mocht zijn!
Jammer dat je het zo en net op dat moment moest meemaken, gelukkig ben je er toch nog net op tijd geraakt!
Laat die staart maar komen, je hebt er alle recht op!
Dank je wel Ann. Ik bijt me hierin vast als een (kleine 😉 ) pitbull! Wees maar zeker!
Ongelooflijk!! De pendelbussen in het stad, die pas ingevoerd zijn…zouden wel volledig toegankelijk zijn voor buggy’s, rolstoelen…
Dan zou je dénken dit is toch topprioriteit TUSSEN ziekenhuizen.
Naast de ombudsman, hang je ook maar eens aan de verantwoordelijke mobiliteit van de stad….diene mens moet regelmatig met de neus op de feiten worden gedrukt….vermits hij zelf totaal geen voeling heeft persoonlijk met deze “groep”.
Bevoegdheden:
Mobiliteit, parkeren, circulatie, taxi’s, stedenbouw en ruimtelijke planning, woonontwikkeling, grondbeleid.
Contact:
marc.schepers@hasselt.be
Hoi Evie, met deze tip kan ik zéker iets doen! Dank je wel! 😉
Gelukkig ben je erg mondig !!! Wat ook noodzakelijk is en niet voor iedereen vanzelfsprekend is.. En dit kan gewoon niet.. er moet toch een betrouwbare transfer zijn waar je altijd op kunt rekenen.. Om die reden hebben wij een takellift in de auto aangevraagd.. omdat mijn man en ikzelf niet zo mondig zijn in het bedenken van direct verhaal halen en zelf ons plan nog willen trekken met zijn scootmobiel met mij als mantelzorg chauffeur etc.. en op die manier nog onafhankelijk kunnen blijven… Groot gelijk dat je hier nog achteraan gaat .. Nadine veel sterkte met het gebeuren van je zieke vader… en succes met de strijd die je zowiezo doet uit naam van ALLE hulpbehoevenden!!
Dank je wel Marie-José. Mijn papa is intussen overleden dus voor mij is het pendelbusje (voorlopig) niet meer nodig. Maar ik vind dit absoluut niet kunnen, zoals je zegt ook naar andere hulpbehoevenden!
Dank je wel! 😉
Vooreerst innige deelneming. Die toestand met het pendelbusje is maar weer eens het bewijs dat deze wereld helemaal niet goed in elkaar zit. Je gaat deze kwestie grondig aanpakken daar ken ik je voor. Veel succes en groetjes.
Dank je wel Peter! 🙂
Allereerst gecondoleerd, wat een slecht uitgevoerd plan zeg, een pendeldienst zonder rijplaten…..ongelooflijk. Jij hebt nu andere dingen aan je hoofd maar laat je zeker horen. Sterkte
Dank je wel Ingeborg! 🙂
Dat dit nog kan anno 2021 en zeker voor ziekenhuizen die in mijn ogen toch wel wat meer van zulke mensen over de vloer krijgen ,ze zijn tegenwoordig meer bezig met winst maken dan met de mensen en hun bezoekers.
Tja Erik …
Één woord : schandalig. Gecondoleerd. Zou je het belang van Limburg hierover niet kunnen aanschrijven….
Ook een goeie tip Paul … Bedankt!
Niet te geloven dat je in zo’n moeilijke omstandigheden met zo’n obstakels geconfronteerd wordt. Top van Marina dat zij voor jou het verschil kon betekenen. Veel sterkte in deze moeilijke dagen ! Ik hoop dat je strijd een stap in de goeie richting kan betekenen voor iets wat eigenlijk vanzelfsprekend moet zijn. Knuffel. X
Dank je wel Mieke! 🙂
Gelukkig heeft Marina dat nog op tijd kunnen fixen.
Schandalig hoe dit gegaan is
Marina zit daar echt wel op haar plaats! 🙂