Op een mooie zonnige maandag reed ik naar hartje Antwerpen.
Als liefhebber van architectuur wilde ik de rustige straatjes van het oude Antwerpen zien, en zo ook de corona-drukte vermijden. Met wie kon ik dit beter doen dan met vriendin en ex-collega Carina als gids. In haar vrije tijd loodst ze namelijk al enkele jaren mensen door ‘haar stad’ en kan ze honderduit vertellen over van alles en nog wat.
Onze wandeling begon aan de achterkant van Centraal Station, waar nu het gloednieuwe VTM-gebouw staat. Meer dan 26 jaar geleden gebeurde hier het Switel-drama en de hele site is onherkenbaar – maar mooi – veranderd!
Van hieruit trokken we naar de Vestingstraat in de diamantwijk. Carina werkte hier jarenlang en had dus erg interessante weetjes zoals het feit dat hier permanente politiebewaking is en een checkpoint. Terwijl ze vertelde vergaapte ik me aan de blingbling van wit gouden en zilveren juwelen, glinsterende stenen allerhande en meed bewust de prijzen van al dit moois! 😉
Voor parels moest je echter bij Parels Dom zijn, volgens haar. Het mekka voor de liefhebbers!
Via de Keyserlei en de Leysstraat draaiden we rechts de Otto Veniusstraat (leermeester van Rubens) in naar Hopland.
Tegen dan had ik aardig dorst, het was dan ook best warm!
Carina stelde voor om een eerste stop te houden op één van de grote terrassen op de Wapper. Een frisse cola deed erg deugd, de broodjes waren heel lekker en na nog een koffietje kon ik er weer tegen!
We trokken dan via de Schuttershofstraat naar winkelstraat Korte Gasthuisstraat en passeerden zo het beeldje ‘Den Deugniet’. De legende zegt dat als je over zijn billetjes wrijft, dit geluk zou brengen. Ik kon er niet bij … 😉
We passeerden ook bakkerij Goossens, de oudste familiezaak in de stad. Jammer genoeg had deze vandaag sluitingsdag en konden we niks zien van de art-decostijl uit 1930.
Het Frites Atelier van Sergio Hermans met een hele mooie gevel had (helaas? 😉 ) sluitingsdag …
Hier voorbij gewandeld kwamen we op een schattig pleintje met mooie vlinders die hingen te schitteren in de zon!
Dit plekje wordt ‘Wilde Zee’ genoemd. Carina vertelde dat deze naam komt van vroeger toen de rioleringen, die werden ruien genoemd, open lagen. Daar kwam het water bijeen dat wild klotste, dus ‘Wilde Zee’. Interessant!
Via de Lombardenvest waar Carina’s favoriete handschoenenwinkeltje lag, wandelden we naar de Vrijdagmarkt en naar de Hoogstraat.
Bij Diva, het museum voor diamant, juwelen en zilver, hielden we een sanitaire stop. Ook in Antwerpen was het niet altijd simpel om een toegankelijk toilet te vinden. Van de quote op de spiegel moésten we – uiteraard – een foto maken … 😉
Het museum zelf bezochten we niet, het was té aangenaam weer buiten om binnen te zijn!
Met een lege blaas konden we weer wat drinken en zo belandden we in een typisch bruin café op de Grote markt, bij Den Engel. De geschiedenis van dit pand gaat terug tot de 14de eeuw en het café zélf werd rond 1903 geopend.
Als bierdrinker moét je hier een ‘bolleke Koninck’ gedronken hebben. Ik hield het echter bij een frisse cola! Bier werkt nl enorm op mijn ‘waterleiding’ en ik was nét geweest … 😉
Een beetje afgekoeld konden we weer verder naar het Hendrik Conscienceplein met de Carolus Borromeuskerk. Hier kon je vanop een hoogte speelkaartfiguren in de grond zien. Vanop mijn scootie dàcht ik iets te kunnen onderscheiden maar was het echt niet duidelijk.
Via de Lange Nieuwstraat wandelden we een kort stukje over de Meir om zo in het hele mooie historische pand Paleis te raken. Dit 18de-eeuwse stadspaleis was ooit nog eigendom van bvb Napoleon Bonaparte en het Belgische koningshuis. Voorbij de inkom kwamen nu op een heel mooi terras met echt wel een ‘grandeur uitstraling’.
Aan de rechterkant van de inkom lag The Chocolate Line van Dominique Persoone, maar met trapjes op om binnen te raken. Voor mij leek het bijna onmogelijk dat dit niet toegankelijk zou zijn. Na een check door Carina konden we inderdaad via een deur op het terras het pand wél ingaan. Ik moest wel even een stevig hellinkje nemen, maar het lukte!
Voor chocoladeliefhebbers is dit het Walhalla! De geuren alleen al … en al het moois dat er uitgestald werd … Absoluut de moeite!
Zelf had ik meer oog voor het pand … en natuurlijk voor Dominique himself … 😉
Een kadootje dat ik voor iemand wilde meenemen heb ik toch maar laten staan. Het ritje van drie kwartier met de auto terug naar huis, zou de hartjes hebben doen smelten …
In de Jezusstraat bevond zich The Berlin Post, vroeger het postgebouw en waar nu een foodhall gevestigd was. Jammer genoeg was deze door trapjes niet toegankelijk, maar het gebouw aan de buitenkant was ook al knap!
We sloten een hele fijne namiddag af met een laatste koffietje op een terras in deze straat en dan was het voor mij tijd om naar huis te rijden met een hoofd vol blogmateriaal!
Conclusie.
Mijn namiddag is omgevlogen, en niet alleen door het mooie weer! Carina is heel toffe gids en over Antwerpen vertellen is echt wel haar passie! Ik raad haar dan ook zeker aan om als gids eens te boeken. Zij maakt wandelingen ‘op maat’ voor zowel mobiele als minder mobiele mensen.
Je kan haar bereiken via carina.verdonck@spierziektenvlaanderen.be of via gsmnr 0486787886.
De vrijwillige bijdrage gaat integraal naar een goed doel, nl Spierziekten Vlaanderen.
