Een inkijk in een goeie dag in mijn leven als roller!

In mijn ‘zomer-thuis in Hasselt’ (ik vond eindelijk dé benoemingen voor mijn verblijven) beginnen stilaan de vriestemperaturen de kop op te steken. In mijn ‘winter-thuis op Tenerife’ werd het tot een goeie week geleden nog méér dan 30°. Ongelooflijk warm, zelfs voor op de ‘eilanden van de eeuwige lente’ in deze periode, maar oh zo zalig voor mijn lijfje …

Maar het heerlijke weer is niet de kern van mijn blog deze keer.

Wat dan wel?

Ik geef jou als lezer een inkijk in mijn dag!

Meestal word ik rond 07u (bij jullie 08u want er is altijd een uurverschil) op mijn terras (waar ik effectief mijn hele periode hier slaap), open mijn ogen en zie (bijna altijd) een stralende lucht. Af en toe wat wolkjes en soms denk ik … Oei … ’t wordt een minder dagje precies?
Maar … ook bijna altijd … vergis ik me en wordt het wél een mooie dag!

Ik bedenk me wat ik ga doen deze dag (ik ben een plannenmaker ?) en vraag me af of er hier in de Lidl gepaneerde kabeljauwburgers hebben, want al dàgen heb ik zin in een lekker sappige home made visburger!
Volgende bedenking is: hoé raak ik bij een Lidl met de bus …

Ja, ik kan dit opzoeken via GoogleMaps, de Moovit App, en op de website van Titsa zélf, maar ik vraag me af wélk filiaal is voor mij als roller het makkelijkst bereikbaar …
Dus stel ik mijn vraag in twee Facebookgroepen van Tenerife en daar krijg ik een duidelijk antwoord. ‘Hallelujah! voor Facebook! ✅

Een uurtje later check ik bij het infoloket aan de bushalte of ik idd buslijn 447 nodig heb en aan welke paal deze stopt.
En ja hoor! Geen 20 minuutjes later zit ik in busnr 447, op weg naar Adeje! Yaaay!

De rit nààr de Lidl duurt bijna 45 minuten en net als bij de rit naar boven om te gaan paragliden denk ik bij mezelf … ‘Hier moet je écht wel een hele goeie chauffeur zijn!
Maar! De uitzichten die ik met momenten krijg zijn dan ook weer geweldig.

Op plaats van aankomst helpt de buschauffeur mij heel vriendelijk uit de bus. Met de bediening in zijn hand schuift er een metalen plaat onder uit de bus, wordt deze omhoog getild waardoor ik erop kan rijden en zo weer netjes naar omlaag komt. Als ik vraag hoe laat de bus hier terug komt antwoordt hij in zijn beste Engels: ‘Every 40 minutes missy!?

Ik moet twee oversteken maken, en de eerste is wel een beetje spannend. Best steil én draaiend. Gelukkig heb ik een miniscootie die niet veel plaats inneemt en de smalle korte klim wel aankan. De tweede oversteekplaats is behalve een klein drempeltje wél makkelijker te doen.
(In mezelf prijs ik mezelf flink, ik heb het toch maar weer gedaan, en rol heel happy de Lidl binnen.)

Echter, het aanbod in de Lidl in het buitenland is niet hetzelfde als die bij ons. En ik vind dus geen gepaneerde kabeljauwburgers. Dju toch!
Ok, dan worden het vissticks. Ook lekker!
Met nog een zakje gemengde sla, kerstomaatjes en wat drank rol ik terug naar de bushalte waar ik dan nog 20 minuutjes wachttijd heb volgens mijn busapp.

Een ouder koppel zit ook te wachten en ik hoor hen zoekend babbelen over bustijden en ik antwoord hun in hun taal hoe lang het ongeveer nog duurt eer de volgende bus komt.
Zij blijken Oostenrijkers te zijn, en overwinteren al 12 jaar in Los Cristianos.
Mijn herinneringen aan Oostenrijk en hun levensverhaal maken dat de wachttijd zéér snel omgaat en ik op weg naar huis denk …

Ik mag dan geen kabeljauwburgers hebben
maar ik had wél een ongelooflijk leuke dag!