La Palma dag 1. Vuurspuwers, véél as en wind …

Op 19 september barstte de vulkaan op La Palma na 50 jaar opnieuw uit en op dit moment, 8 weken later, is er nog geen einde in zicht.
Er is momenteel 1 slachtoffer, en de schade is enorm. Door de lava zijn meer dan 1400 gebouwen en ook stukken landbouwgrond vernietigd. Een deel van het eiland is bedekt onder een laag vulkanische as.

Naast de ellende biedt dit spektakel (net zoals elk natuurfenomeen) ook machtige beelden en is dit een schouwspel dat je waarschijnlijk maar 1 keer in je leven kan bewonderen. Ondanks enkele negatieve reacties, zoals ‘ramptoerist uithangen’, wilde ik deze kans tóch heel graag nemen! Vriendin Monique was er al twee keer als chauffeur en bood zich graag opnieuw aan, en vriend Cliff wilde dit ook heel graag mee maken waardoor snel beslist werd om met drie de boot te nemen naar dit eiland.

De boottocht.

Monique zorgde voor de boottickets, die ze kocht aan de haven zelf omdat je daar méér kans hebt op kortingen die online niet worden aangeboden. We zouden met de Fred Olsen Express varen die maar 2,5 uur vaart in plaats van de Armas die 4 uur duurt en luxueuzer zou zijn. Achteraf bekeken waren we héél blij met de juiste keuze!
Als toerist betaalde ik 59€ voor de heen- en terugtocht.

Het inchecken gebeurde heel vlotjes. Eerst gebeurde er een ticket- en pascontrole en door de blauwe parkeerkaart van Monique mochten we heel vooraan in de wachtrij staan. Zo konden we de bedrijvigheid goed volgen. Nadat de boot aanmeerde reden en wandelden de aangekomen toeristen eerst buiten, werd bagage ook buitengereden en dan was het aan ons.
Met de blauwe parkeerkaart kregen we ook een voorbehouden plaats, vlak bij het hellend vlak. De ruimte was er vrij krap en je moest uitkijken voor andere auto’s (met soms weinig geduld/begrip) maar het lukte ons aardig!

Van de parkeerplaats naar de inkom was er een klein richeltje en dan een niet heel breed hellend vlak in drie delen om het binnengedeelte te bereiken. Met een manuele rolstoel en mijn scootie was dit zeker te doen, maar ik twijfelde of een grote elektrische rolstoel hier zou gedraaid raken.

We kozen ervoor om zo vooraan mogelijk te gaan zitten omdat we dan door de ramen hele mooie vergezichten zouden hebben.
Helaas.
Monique werd na verschillende bootvaarten zonder probleem, nu wél hondsmisselijk net als vele anderen rondom ons … Het reispilletje dat ze op voorhand nam en haar ontbijt kwamen er volledig uit en de spuwzakjes werden her en der volop uitgedeeld door het zeer vriendelijke en meelevende personeel. Ik dacht meermaals, ‘Je moet dit maar doen … zieke overgevende mensen zo bijstaan en helpen …’

Er werd ons aangeraden om meer achteraan op de boot te gaan zitten, omdat daar blijkbaar de deining minder voelbaar zou zijn, maar alle plaatsen waren bezet dus dit zouden we zéker onthouden bij de terugvaart!

Een toiletbezoek bleek op zo’n wiebelend schip ook een foute keuze te zijn voor iemand die niet stevig op haar benen staat … ?
Zittend mijn broek naar beneden krijgen ging vrij vlot.
Terug omhoog was een heel ander paar mouwen met ‘maar’ twee handen, want ik moest me écht wel goed vasthouden aan de beugels! Na lang prullen heb ik mijn scootie tussen de vuilbak en de wc-beugel gezet zodat ik daartegen kon staan. Op deze manier kon ik ‘gericht’ vallen moést ik mijn evenwicht toch verliezen.
Oef!
Het lukte!
Maar niet voor herhaling vatbaar!

Ons verblijf voor 1 nacht.

2,5 uur later meerden we aan in Santa Cruz de La Palma en reden we eerst naar ons hotel om onze spullen in de kamer te droppen.
H10 Taburiente Playa heeft een heel mooie binnentuin die perfect onderhouden wordt. Onze kamer was op gelijkvloers en aan een update toe, maar wel ruim en netjes! Qua rolstoeltoegankelijkheid was deze ok. Bedden waren onderrijdbaar en door de tegelvloer die doorgetrokken werd was er geen drempel naar de badkamer.
Minpuntjes waren het lage toilet en de beugel in de douche die boven het douchezitje hing, op een zeer vervelende plaats dus.

Eerste route, naar het noorden!

Zoals op de laatste foto duidelijk te zien is … We hadden er helemaal zin in en zijn dan vertrokken voor een eerste route richting de vulkaan en dan naar het noorden van het eiland … ?

Hét uitkijkpunt om de vulkaan te bekijken was in El Paso aan het kerkje. Vanaf hier werden ook alle radio- en tv-opnames gemaakt en was je op ongeveer 2km afstand van ‘het beest’. Na een beetje zoeken naar parkeerplaats en dan met mijn scootie door assen ‘driften’ … ook hier weer … ’t Was eens wat anders!

Twee video’s waarop je vooral kan horen hoe hard het waaide en zien hoe de lava zich verder een weg naar zee baande. Ik was wel verbaasd geen dat er van de vulkaan zélf geen geluid te horen was. Ik had hier een zwaar gerommel verwacht …

Het viel ons direct op dat La Palma, in vergelijking met Tenerife, veel groener is. Via de noordkant zagen we her en der huisjes ‘geplant’, maar kwamen we geen echte stads- en/of dorpskernen tegen. Wandelroutes waren er echter in overvloed. Om de zoveel kilometer zag je wel een paaltje met wegwijzers waar een of andere route vertrok.
En assen … overal assen …

Om de innerlijke mens te versterken zijn we onderweg ergens gestopt om héél lekker te eten.

De vulkaan in het donker.

Daarna reden we terug richting hotel om dan tegen dat het donker werd opnieuw naar El Paso te rijden, waar we dan de vulkaan in al zijn donkere glorie konden bewonderen. Opnieuw zonder geluid (behalve nog altijd van de felle wind) maar gewoonweg majestueus … De rode gloed van de lava, het gifgroene bovenaan de kraters … Het deed me denken aan twee draken die vuurspuwden en een heksenketel waar de heksensoep uit overliep …
Machtig gewoon!

We sloten onze eerste (erg indrukwekkende!) dag af op een Italiaans terrasje …

En dan waren we alle drie toe aan een goeie douche! Had ik al vermeld dat er veel assen waren? ??

In deel 2 lees je later het vervolg van onze geweldige trip!
Bij deze alvast mijn hartelijke dank aan Monique en Cliff voor de foto’s en filmpjes die zij onderweg maakten en die ik mocht gebruiken!

Op deze link kan je live webcambeelden zien van de vulkaan.

Deel 2 lees je hier.