Rolstoelfietsen naar de Abdij van Herkenrode en de Lavendelhoeve.

Op een mooie zomerse zondag besloten we opeens nog eens te gaan fietsen! Zelfs een Formule 1-race kon ons niet binnen houden, en dat wil al wat zeggen als hevige Max Verstappen-fans … 😉
Dit keer werd het rolstoelfietsen naar Herkenrode en de Lavendelhoeve.

Out of the blue besloot ik om Bert de Abdij van Herkenrode te laten zien. In de zomer van 2019 organiseerde ik er al eens een bijeenkomst met Spierziekten Vlaanderen, en dus wist ik dat er een ruim terras met een uitgebreide menukaart te vinden was. Perfect voor zo’n zonnige dag!

Andere keren bereid ik mijn tochtjes voor. Dit keer dus niet.
We zouden via Google Maps ipv via knooppunten fietsen en ik leerde vrij snel dat dit geen goed idee was …

Google Maps leidde ons binnendoor via Kuringen tot waar het erg vlot ging. Op 1 puntje gingen we twijfelen, maar na eventjes de weg vragen, konden we weer gerust vertrekken. Dàchten we.
We raakten echter los in een veld waar – volgens mijn beperkte kennis van landbouw – asperges geplant stonden en waarvan we het einde niet zagen.

Hier was geen fietspad te bespeuren, zelfs niks wat er op leek!
En door de zeer droge dagen waren de looppaden puur stof geworden en reed ik me met mijn aankoppelfietsje telkens opnieuw volledig vast. Ik wist direct dat dit geen goed idee was voor mijn batterij, mijn ‘koolputters-voetjes’ nog buiten beschouwing gelaten … 😀
Ondanks het zweten en even vloeken moesten we toch wel met de situatie lachen. Dit moest ons weer overkomen … Een fotootje zou hier een sfeerbeeld geven maar we vergaten dit allebei.
Waarschijnlijk doordat onze hersenen stilaan oververhit raakten … 😎

Dus draaiden we terug en fietsten we een stuk over de grote baan, vanwaar ik zéker de weg wist richting Herkenrode Abdij.

De Abdij van Herkenrode.

Ik herinnerde me de toegankelijkheid van de gebouwen, maar was vergeten dat de weg nààr de abdij alles behalve was. Vanaf de brug over de autostrade begon de kasseien-bestrating en tegen dat we op het domein raakten was ik helemaal door elkaar gehusseld. Ohhhh help, hoe kon ik dit niet onthouden hebben?

Maar! Het ‘gerammel’ loonde de moeite want de hele Herkenrode-site is schitterend!

Het hele domein geeft een weids en open gevoel, en door het mooie weer en open lucht hadden we een geweldig zicht op de velden rondom de gebouwen. De verharde paden (redelijk vlakke kasseien) zorgen ervoor dat je als roller makkelijk overal geraakt.

Door onze ‘stofroute’ 😉 waren we natuurlijk érg dorstig geworden en terwijl ik een plekje op het ruime terras zocht, haalde Bert een drankje in De Paardenstallen een drankje.


Nadat we beiden weer afgekoeld waren en terug op onze positieven, bezochten we ‘Het stille uitzicht’.
Dit is een kunstwerk van Hans op de Beeck; via een lange (toegankelijke) gang krijg je een blik op een sober zachtgrijs landschap waar je echt stil van wordt.

In het bezoekersonthaal ging ik nog naar het (aangepaste) toilet en kocht Bert een souvenier: Herkenrode abdijbier! Natuurlijk! 😉

Hup! Verder fietsen naar de Lavendelhoeve!

We zetten onze tocht verder, via (verharde! 😉 ) binnenwegen, richting Stokrooie en arriveerden een kwartier later bij de Lavendelhoeve.
Door de lavendeltuinen waan je je hier in een stukje Provence midden in Hasselt en in de collectietuin worden geregeld exposities gehouden.

Ook hier proefden we -uiteraard- van de streekproducten: voor Bert een Limburgse Witte en voor mij een Lavendeljenevertje! Lekker! Echt lekker! 😉


Hier bleven we niet zo lang hangen, onze pijp was eigenlijk best wel uit en we hadden nog een ritje terug voor onze wielen … 😉

Onze les van de dag: Een volgende fietsroute plannen we op een minder warm moment, maar opnieuw was dit een geslaagd uitje … 😎

Update:

De Lavendelhoeve werd helaas in 2022 gesloten. De bezieler en uitbater Miel Knaepen mocht 21 jaar lang gemiddeld 35000 bezoekers per jaar ontvangen. Zijn gezegende leeftijd van 73 en het uitblijven van een horecavergunning dwong hem echter te zoeken naar een overnemer.
Voorlopig zonder succes. Jammer want hier is zoveel potentieel …

4 Comments

  1. Jeanette Teunisse

    Hahahaha ik kan het mij helemaal voorstellen.
    En ook dat, dat je soms vergeet hoe je door bepaald wegdek door elkaar gehusseld wordt.
    Mooi verhaal.
    Zo’n lavendel jenever lijkt me trouwens heerlijk.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Back to Top