“Later” komt misschien niet …

Onderstaande tekst kom ik de laatste dagen geregeld tegen op Facebook.

En nét als ik aan deze blog bezig ben (‘synchronisatie’ noemt men dit 😉 ), vraagt vriendin Berte me of ik mee wil gaan vieren dat zij al 5j haar hulphond heeft. Ik zeg haar dat ik eigenlijk van plan was om vandaag eens thuis te blijven, maar de zon schijnt volop en dus heb ik idd heel weinig overtuiging nodig … 😉

Sinds december 2019 ben ik ‘op pensioen’. Ik noem het zelf niet zo, omdat het me een gevoel geeft van ‘oud zijn’ en ik voel mij absoluut (nog) niet oud! Tussen mijn oren voel ik me dik 20 jaar jonger! Maar ohhhh mijn lijfje soms … 😉
Voor mij voelt het als een tweede leven, een leven waarin ik zelf volledig kan bepalen wat en wanneer ik iets doe … of niet doe …

Onderstaande fotogalerij (met oudere en grappig bedoelde foto’s) typeert me helemaal! Toén had ik al zoiets van … ‘Ik doe vooral mijn eigen ding!’ 😉

• 

• 

• 

Verschil is dat ik nu -jaren later- het ook echt doé en niet meer alleen denk.

De commentaren als ‘jij bent echt luxe paardje’ … of ‘jij hebt toch nogal een leven … ‘ neem ik dankbaar aan.
Want ja, mensen zien me niet als ik van pure ellende en pijn niet uit mijn bed raak om 02.30u als ik een pijnstiller moét nemen. Of als ik in mijn keuken over een ieniemienie plasje water op de grond uitschuif, tegen de grond kwak en hulp moet bellen om recht te raken …
Of op dagen dat ik als een gefrustreerde frostie rondhang …

Dus ja! Met mooi weer zie je me veel buiten, op een terrasje, genietend van een koffietje of andere lekkere dingen. En ga ik in op onverwachte leuke uitnodigingen …
En vooral … leef ik NU! 😉

“Later” komt misschien niet …

Net begonnen en … het is al zes uur ‘ s avonds.
Net aangekomen op maandag en het is al vrijdag. … en de maand is al voorbij … en het jaar is bijna voorbij …
Al 40, 50 of 60 jaar van ons leven zijn voorbij …
We beseffen dat we onze ouders verloren hebben, vrienden …
En we beseffen dat het te laat is om terug te gaan …
Dus… laten we toch proberen te genieten van de tijd die we nog hebben.
Laten we niet stoppen met zoeken naar activiteiten die we leuk vinden.
Laten we wat kleur in ons grijze zetten…
Laten we lachen naar de kleine dingen van het leven die balsem in ons hart steken.

En toch moeten we rustig blijven genieten van deze tijd die we nog hebben.
Laten we proberen de ′′na′′ te elimineren …
Ik doe het daarna …
Ik zeg daarna …
Ik zal er later over nadenken …
We laten alles achter voor later alsof ′′daarna′′ van ons is.

Want wat we niet begrijpen is: daarna wordt de koffie koud … daarna veranderen de prioriteiten …
daarna is de charme verbroken … daarna gaat de gezondheid voorbij …
daarna worden de kinderen volwassen … daarna worden de ouders ouder …
daarna worden de beloftes vergeten … daarna wordt de dag de nacht … daarna eindigt het leven …
En dan is het vaak te laat …

Dus … laten we niets achter voor later …
Want ondertussen kunnen we de beste momenten verliezen, de beste ervaringen, beste vrienden, de beste familie …
De dag is vandaag …
Het moment is nu …