Zolang
mensen met een beperking
niet kunnen reizen zonder
dat hun rolstoelen worden beschadigd,
geef ik geen bal om
miljardairen die de ruimte in gaan …
Ik zag deze quote bij Cory Lee, een zeer levens- en reislustige jonge man met SMA2. Al van voor ik zelf blogde, volg ik Cory al, omdat ik hem zeer inspirerend vind en veel herkenbare situaties bij hem lees.
Begin juli had hij een vlucht met Delta Airlines waar zijn rolstoel zwaar beschadigd werd. Hij postte dit -uiteraard!- via zijn social media en er werd heel wat ruchtbaarheid aan gegeven. De luchtvaartmaatschappij zorgde er wel voor dat zijn rolstoel op twee dagen tijd hersteld werd, maar toch …
Dit artikel triggerde me omdat ik dit zelf ook al ervaren heb.
Ik had mijn flashy roze ‘Tesla’ nét wanneer ik ermee naar Barcelona vloog. Toen ik in Barcelona landde was mijn rolstoel nog even mooi, maar bij het terug vliegen naar Brussel brak mijn hart toen ik hem zag …
De roze beugels waren heel bekrast en zwarte sporen van weet-ik-veel-wat waren duidelijk zichtbaar … 🙁
Ik heb dan onmiddellijk foto’s gemaakt, en ben naar de ‘Lost and Found-dienst’ gegaan waar ik een klachtenformulier heb ingevuld. Enkele dagen later kreeg ik via mail bericht van hun dat ik een prijsofferte mocht laten opmaken en dat de luchthaven dit zou vergoeden.
Voor mij viel de schade nog mee omdat ik niet totaal afhankelijk ben van mijn rolstoel.
Maar voor mensen in een elektrische rolstoel die deze dagdagelijks nodig hebben, is dit wél een groot probleem. Ik begrijp ook heel goed dat rollers echt wel met een klein hartje vliegen voor wat betreft hun hulpmiddelen. Op mijn scootmobieltje haal ik ook alles af wat niet écht vast zit, zoals lampjes want alles ‘verdwijnt’.
Het staat als een huis boven water dat er nog héél veel moet gebeuren hier, zodat iedereen écht met een gerust hart naar welke bestemming dan ook kan vliegen!
Ja..ik vind het ook spannend. Strip hem inderdaad ook zo veel mogelijk, en zeg altijd bij welke luchthaven dan ook, dat het mijn benen zijn.
Tot nu toe niets geks meegemaakt…gelukkig!
Laten we er van uitgaan dat het zo blijft hé! 😉
Heeeel herkenbaar helaas…. Patricks rolstoel was onbruikbaar geworden tijdens een vlucht van New York naar Buffalo… halverwege onze Amerika vakantie. We kregen een leenrolstoel mee… weekje later zouden we weer verder reizen, terug op de luchthaven was Patricks rolstoel spoorloos verdwenen. Leenrolstoel mee verder op reis (te breed… echt niet goed voor het lijf)l. Uiteindelijk was de leenrolstoel tijdens de vlucht terug naar huis ook compleet beschadigd. Nu zijn we nog steeds in het bezit van een xxl rolstoel van Portugal Air. Hebben een nieuwe rolstoel gekocht voor Patrick en de xxl rolstoel staat in de schuur…. Gelukkig is de elektrische rolstoel goed overgekomen van Belgie naar Tenerife… maar een drama blijft het!
Zucht … van brute pech gesproken Monique! Een mens zou echt voor minder schrik krijgen om te vliegen, maar we blijven proberen! 😉
Ik weet van een vriendin van mij die mee ging doen aan wereldkampioenschappen rolstoeldansen dat toen ze door de gang reed ze zag dat haar dierbare dansrolstoel zo vanuit de laadruimte naar beneden gegooid werd. Meegedaan met haar ADL rolstoel maar dat is geen competitie met dansrolstoelen.
Oh help! Dit moet vréselijk geweest zijn …